AĞLAMA NÖBETİNE SON:))

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÖFKE,AĞLAMA NÖBETİ YATIŞTIRMA

 

Her anne gibi bende çok zor dönemlerden geçtim,can doğduğundan beri sürekli ağlayan

bir çocuktu,ilk 9 ay kolik nöbeti ile yaşadım.O süre boyunca onu susturmak için yapmadığım şey kalmadı,elektrik süpürgesi,saç kurutma makinesi,anne karnındaki sesleri andıran oyuncaklar,otomatik

sallanan beşik,çingene beşiği denemediğim yol kalmamıştı.9 ay sonunda doktorum bu durum kendiliğinden geçicek dedi,Geçermiydi bilmiyorum ama ben çok yıpranmıştım, ağlama sesi duymak istemiyordum.Evin içinde her dolaştığımda kendi kendime yok yok bu nöbetler kesinlikle bitmez bu biter arkasından 2 yaş sendromu,sonra 3 yaş sendromu gelir diyordum.Can büyüdü ağlama nöbetlerimiz hiç bitmedi.Bir ara çıldırma noktasına gelmiştim.Evde,Parkta,sokakta,AVM'de,durmadan ağlayan bir çocuk,herkes bana acıyor gözlerle bakıyordu,Allah sana sabır versin kızım diyenler etrafımda çok oldu.Çare bulmalıydım bu duruma.Derdini anlatamadığından ağlıyor desem oda değil,çok güzel kendini ifade ediyor.Neye mızmızlandığını bilmiyordum, bir ara o mızmızlandığı zaman bende onun taklidini yapmaya başladım,o nasıl dehşete kapılmış gibi kendini ifade ediyorsa aynen uyguladım.

Onu duymuyormuş gibi,sözlerini anlamıyormuş gibi davrandım.Güzel bir uslupla konuşuncaya

kadar ona cevap vermeyeceğimi söyledim.Odasına gidip ağlamasını ağlaması bitene kadar

yanıma gelmemesi için uyardım.Düzeldimi derseniz tabikide hayır:!!

 

En sonda başka bir yöntem denedim,onu ağladığı bir sırada kameraya aldım,bunu birkaç kez denedim

Ağlamaları bittikten sonra kendisini yanıma çağırıp mahcup olması için görüntüleri izlettim.

Ne kadar gülünç durumda olduğunu bu davranışların ona hiç yakışmadığını,ağladığında

gözlerinin kurbağa gibi dışarı fırladığını ifade ettim.Can görüntüleri görünce

ilk başta şaşırdı,ben böylemi ağlıyorum anne dedi,bu hali ona gerçekten  komik gelmişti.Kurbağanın gözleri nasıl oluyor diyede merak etti,ilk başta bilgisayardan resimler gösterdim,istersen seninle oyun hamurundan kurbağa yapabiliriz dedim.Ogün can ile oturup taşların üstünde oturan gözleri dışarı pörtlemiş bir kurbağa yaptık.Can bu kurbağayı görünce anne bir daha söz ağlamıycam bu çirkin kurbağa gibi gözlerimin olmasını istemiyorum dedi:))

Kameraya canın görüntülerini

aldığımdan ve o çirkin pörtlek gözlü kurbağayı yaptığımızdan bu yana ,can daha uslu bir çocuk oldu.Enerjimiz bol

ama ağlama sesi eskisi gibi evin içinde yok artık.

Belki sizlerde bu yöntemi kullanarak çocuğunuzun ağlama

nöbetlerini bir nebze olsun azaltabilirsiniz.

 

 

 

 

 

 

 

                                          Pörtlek kocaman gözlü kurbağamız:))

                     Aslında çok şirinde oldu,anne eli değmiş bir kurbağa yapımı bu:))